1. Giriş

Evcil hayvan maması endüstrisi her yıl istikrarlı bir şekilde büyümeye devam ederken, köpek ve kedilerin diyetlerindeki fonksiyonel bileşenlere olan talep de artıyor. Sahipler, temel beslenmenin ötesinde ek sağlık yararları sağlayabilecek ve insanlarda zaten yerleşmiş olan fonksiyonel gıda trendini yansıtan içerikler arıyorlar. Bu bileşenlerin örnekleri arasında omega-3 yağ asitleri, probiyotikler/prebiyotikler/postbiyotikler veya bitki ve sebze özleri yer alır. Mayalar da iyi bir adayı temsil edebilir. Yaklaşık 500 farklı maya türü vardır ve bunların bazıları hem insanlarda hem de hayvanlarda, özellikle de besi hayvanlarında uzun yıllardır kullanılmaktadır; Saccharomyces cerevisiae ( S. cerevisiae veya SC) bunların başında gelmektedir. Bu derlemede özellikle S. cerevisiae’nin maya olarak da adlandırılarak kullanımına odaklanacağız .

Mayanın hayvancılık ve kümes hayvanı yemlerinde kullanımı geniş çapta incelenmiş olsa da, köpek ve kediler üzerindeki etkileri konusunda hala bilgi eksikliği mevcut, kuşkusuz çalışmaların sayısı da artıyor. Üstelik sağlık açısından rapor edilen pek çok faydalı etkiye rağmen, maya bazlı ürünlerin takviyesi her zaman tutarlı etkilerle sonuçlanmadı ve bu bileşiklerin kesin etki modunun belirlenmesi zor oldu. Bu nedenle, bu derlemenin amacı Saccharomyces ve/veya türevlerinin evcil hayvan gıdalarında fonksiyonel bir içerik maddesi olarak kullanımına genel bir bakış sunmak ve evcil hayvanlarda yapılan in vivo çalışmalara özel olarak odaklanarak olası genel etki şekillerini tartışmaktır .

2. Saccharomyces bileşimi ve ürünleri

Maya hücrelerinin hücre içi bileşimi amino asitleri, peptidleri, karbonhidratları, tuzları, vitaminleri, monosodyum glutamatı, nükleik asitleri, enzimleri ve kofaktörleri içerir. Öte yandan, maya hücre duvarı (YCW) çoğunlukla Beta-glukanlar (β-glukanlar), glikoproteinler ve mannan oligosakkaritler (MOS) ve daha az ölçüde kitin tarafından oluşturulur. Tablo 1’de gösterildiği gibi, canlı maya hücrelerinden hücre duvarının saflaştırılmış bileşenlerine kadar değişen farklı maya türleri üzerinde çalışılmaktadır . Çoğaltma ve fermantasyon adımlarından geçen birincil maya kültürlerinden, sonraki işlemler yoluyla maya yan ürünleri elde edilir ( 1 , 2 ). Canlı maya hücreleri, fermente edilmesi için spesifik kültür ortamlarına aşılanabilir ve daha sonra kurutularak çok çeşitli metabolik ürünler içeren bir maya kültürü oluşturulabilir. Maya hücreleri ayrıca hem hücre içi hem de hücre duvarı fraksiyonlarını içeren maya lizatlarını elde etmek için bir hidroliz veya otoliz sürecine tabi tutulabilir. Bununla birlikte, hücre duvarının hücre içi bileşenleri ve karbonhidratları, sırasıyla maya ekstraktı ve hücre duvarı ürünleri olarak ayrı ayrı da bulunabilir.

Avrupa pazarında mevcut olan maya bazlı ürünlerin çoğu, ürüne ve hedef türe bağlı olarak Avrupa Gıda Güvenliği Otoritesi (EFSA) zooteknik katkı maddeleri kategorisinde ve bağırsak mikrobiyota stabilizatörleri veya sindirilebilirlik arttırıcıların alt kategorilerinde kayıtlıdır. Kurutulmuş maya, özel bir amino asit, vitamin ve mineral takviyesi olarak besin değeri nedeniyle kullanılırken, ürünlerin geri kalanı Uluslararası Probiyotik ve Prebiyotik Bilimsel Birliği (ISAPP) tarafından oluşturulan probiyotik, prebiyotik ve postbiyotik tanımlarına girebilir. . Aktif kuru maya, canlı maya hücrelerinden oluşur ve ISAPP tarafından “yeterli miktarlarda uygulandığında konakçıya sağlık açısından fayda sağlayan canlı mikroorganizmalar” olarak tanımlanan bir probiyotik görevi görür ( 3 ). Saccharomyces cerevisiae var.’nin probiyotik rolü . SC ile aynı cinsin bir suşu olan boulardii ( S. boulardii ), moleküler seviyede neredeyse aynı fakat fizyolojik olarak farklı ( 4 ) iyi bilinmektedir. Bununla birlikte S. cerevisiae’nin probiyotik rolünün daha fazla araştırılması gerekmektedir, ancak köpeklerde yapılan bazı yeni çalışmalar fermentatif metabolitlerin ve mikrobiyota kompozisyonu ve fonksiyonunun modülasyonu konusunda olumlu ve umut verici sonuçlar bildirmiştir ( 5 ). Öte yandan, maya lizatları, maya ekstraktları ve çoğunlukla MOS ve β-glukanlar olmak üzere YCW bileşenleri prebiyotik olarak kabul edilebilir ve bunların kullanımı daha kapsamlıdır ve hem insan hem de hayvan sağlığına faydalarını bildiren daha fazla çalışma vardır ( 1 , 6 ). Prebiyotikler, ISAPP tarafından “sağlığa fayda sağlayan, konakçı mikroorganizmalar tarafından seçici olarak kullanılan bir substrat” olarak tanımlanmaktadır ( 7 ). Son olarak, Saccharomyces cerevisiae fermantasyon ürünü (SCFP) olarak da bilinen maya kültürü , ISAPP tarafından “konakçıya sağlık açısından fayda sağlayan cansız mikroorganizmaların ve/veya bunların bileşenlerinin hazırlanması” olarak tanımlanan, halen güncel olan “postbiyotikler” terimiyle ilgilidir. ( 8 )

3. Fonksiyonel bir içerik olarak Saccharomyces : etki şekilleri

3.1. Mikrobiyota iyileştirme

Dengeli bir bağırsak mikrobiyomu, konağın sağlığı için hayati öneme sahiptir ve mayaların, çeşitli türlerde gastrointestinal sistemdeki bakteri popülasyonunda değişikliklere neden olduğu kanıtlanmıştır ( 9 , 10 ). In vitro çalışmalar, bazı Saccharomyces ve Lactobacillus rhamnosus suşlarının birlikteliğinin, antibiyotik uygulamasını takiben insan mikrobiyotası üzerinde ( 11 ) veya patojenik bakterilere ( 12 ) karşı koruyucu bir etki gösterdiğini bildirmiştir. İnsan tükürüğü, mide ve bağırsak sindirimini simüle eden bir çalışmada, maya β-glukanının kullanımı aynı zamanda Bifidobacterium longum’un ve diğer sağlığı teşvik eden bağırsak mikrobiyotasının büyümesini de desteklemiştir ( 13 ). Benzer şekilde, mayadan türetilen mannan ve MOS, in vitro spesifik laktik asit bakteri suşlarını ve insanlarda yararlı Bacteroides’i yetiştirmeyi başardı ( 14 , 15 ). Bu nedenle, maya ve maya bazlı ürünler potansiyel olarak konağın bağırsak sağlığını geliştirebilir.

3.2. Bağışıklık sistemi geliştirme

Maya ürünlerinin takviyesi, doğuştan gelen ve adaptif yanıttaki değişiklikler yoluyla bağışıklık sistemini modüle edebilir. Bu özelliklerin ana sorumlusunun mayada bulunan β-glukan ve MOS olduğu düşünülmektedir. Spesifik değişiklikler esas olarak ürünün türüne ve hayvanların genel sağlık durumuna bağlı olarak farklılık gösterir. Birçok yazar tarafından incelendiği gibi, maya ürünleri trombosit ve WBC popülasyonlarının konsantrasyonlarını, hücrelerin fagositik kapasitesini, pro- ve anti-inflamatuar sitokinlerin salgılanmasını, akut faz protein konsantrasyonlarını ve kompleman reseptör tip üçe (CR3) bağlanarak antikor üretimini etkileyebilir. , dektin-1 veya farklı hücrelerdeki TLR’ler ( 16 – 18 ). Mayalar ayrıca mikrobiyota yoluyla bağışıklık sistemi üzerinde dolaylı bir etkiye sahip olabilir; Daha önce de belirtildiği gibi, β-glukanlar ve MOS, Bifidobacterium popülasyonunu artırabilir ve buna karşılık farelerde in vitro ve in vivo olarak geçiş ücreti benzeri reseptörlerin (TLR’ler), NFkB ve sitokinlerin ekspresyonunu azalttığı gösterilmiştir ( 19 – 21) . ). Üstelik yeni ortaya çıkan çalışmalar, mayanın, bağışıklık sistemini modüle etme kapasitesine katkıda bulunan başka bir faktör olarak, glikoz ve yağ asitlerinin mevcudiyeti de dahil olmak üzere metabolizmayı değiştirme potansiyeline işaret etmektedir ( 16 ). Sonuç olarak immün yanıt, tek bir immün parametrenin yanıtının ötesine geçen karmaşık bir süreçtir; bu nedenle, mayanın bir immünomodülatör olarak kullanılmasının olası yararlı etkilerinin ardındaki mekanizmaları gerçekten anlamak için farklı faktörlerin entegrasyonuna ihtiyaç vardır.

3.3. Artan sindirilebilirlik

Mayalarda bulunan glukanlar, ince bağırsaktaki geçiş hızını değiştirerek besinlerin sindirilebilirliğini artırabilir. Bu etki, mayanın alkalide çözünebilen glukanları tarafından desteklenen, geçişi yavaşlatabilen ve kimusun enzimlerle temas halinde olduğu süreyi arttırabilen, besinlerin daha yüksek sindirilebilirliğine yol açan yarı katı bir jelin oluşmasıyla sağlanacaktır ( 22 ). Bunun sonucunda, daha az fermente olabilen substrat mevcut olacağından, kalın bağırsaktaki bakteriyel fermantasyon azalacaktır. Bununla birlikte, maya β-glukanları ile yapılan in vivo çalışmalar, geviş getiren buzağılarda görünen toplam sindirim kanalı sindirilebilirliğinde (ATTD) artışlar bildirdiğinden ( 23 ) veya köpeklerde hiçbir değişiklik olmadığını bildirdiğinden ( 24 ) bu hipotez konusunda dikkatli olunmalıdır . Mayanın besin sindirilebilirliğini modüle eden diğer olası mekanizması amilaz, lipaz ve proteaz gibi enzimlerin üretimidir. Balık ve tavuklarla yapılan bazı araştırmalar, maya takviyesiyle sindirim enzimlerinde artış olduğunu ve bunun sonucunda besinlerin sindirilebilirliğinin arttığını bildirmiştir ( 25 , 26 ).

Buna rağmen, diğer çalışmalar MOS takviyeli köpeklerde ham protein (CP), nitrojen içermeyen ekstraktlar ve kuru madde (DM) görünür sindirilebilirliğinde azalma olduğunu bildirmiştir ( 27 ). Sindirilebilirlikteki bu azalmalara toplam dışkı suyundaki artış ve bağlanmamış suyun azalması eşlik etti; bu da bağırsak kimüsünün farklı fiziksel özellikleri anlamına gelebilir. Bu nedenle, daha yüksek su bağlanması, besin maddelerinin çözünürlüğünü ve sindirilebilirliğini etkilemiş olabilir.

3.4. Toksinlere ve patojenlere karşı koruma

Saccharomyces cerevisiae ve diğer genetik olarak yakın mayalar, bakteri ve toksinlerin bağlanmasını, konakçı tarafından immünoglobülin üretiminin arttırılmasını ve diğerlerinin yanı sıra belirli toksinleri yok eden proteazların salınmasını içeren farklı mekanizmalar yoluyla toksinlere ve patojenlere karşı koruyucu bir etki gösterebilir ( 28 , 28). 29 ).

Mayaların literatürde en sık rastlanan koruma mekanizmalarından biri, MOS’un bu bağlanma faaliyetinin ana sorumlusu olan patojenik bakterileri bağlama, konakçının reseptörleri ile birleşmesini engelleme kapasitesidir. Tiago ve ark. ( 30 ), hem in vivo farelerde hem de in vitro olarak seçilen S. cerevisiae suşlarının , mayanın canlılığı ne olursa olsun yüzeydeki bazı enteropatojenik bakterileri yakalayabildiklerini gösterdi . Ancak bu yakalama yeteneği, Salmonella ve Escherichia coli ( E. coli ) gibi spesifik Gram-negatif enteropatojenlerle sınırlıydı . Mannan oligosakkaritler Saccharomyces hücre duvarlarının bir parçasını oluşturur ve bunların konsantrasyonu özellikle YCW gibi maya türevlerinde yüksektir. Mekanizma, mannozun bakteri yüzeyindeki saçaklı adezinler üzerindeki bağlanma bölgelerini işgal edebilmesi olabilir. Bu şekilde, canlı maya veya türevlerindeki mannoz kalıntıları, fimbria tip-1’e sahip bazı bakterilerin bağırsak mukozasına yapışmasını önleyebilir, böylece kolonizasyon ve hastalığa neden olan seviyelere kadar çoğalma önlenebilir ( 31 – 33 ).

Saccharomyces cerevisiae var. boulardii, Clostridium difficile ishal ve kolitinin tedavisinde yaygın olarak kullanılmaktadır . Bu etkinin mekanizmaları arasında bağırsak disakkaridazlarının aktivitesinin arttırılması ( 34 ) ve s-IgA’nın ve immünoglobulinlerin salgı bileşeninin bağırsak salgısının uyarılması ( 35 , 36 ) yer alır. Diğer yazarlar, C. difficile’nin ishal ve kolit aracıları olan A ve B toksinlerini hidrolize eden ve böylece toksinlerin bağırsak reseptörlerine bağlanmasını engelleyen, maya tarafından salınan bir serin proteazı tanımladılar ( 37 – 39 ). Daha yeni çalışmalar, S. boulardii’nin , mikropun biyofilm matrisinin yapısal bileşeni üzerinde in vitro bir etki gösterdiğini ve muhtemelen bağırsak kolonizasyonunu etkilediğini bulmuştur ( 40 ). S. cerevisiae’nin bu patojene karşı kullanımına ilişkin raporlar azdır ancak bazıları, sıçanlarda ve farelerde belirli maya türlerinin koruyucu bir etkisi olduğunu göstermektedir ( 41 , 42 ). Kolera toksini veya aflatoksin B1 gibi diğer toksinlerin inhibisyonu, S. cerevisiae ve S. boulardii ile sıçanlar kullanılarak yapılan in vitro ve in vivo denemelerde de gözlemlenmiştir ; bu durumda etki modunun, toksinin bir yüzeyinde bulunan reseptör ( 43 , 44 ).

Saccharomyces cerevisiae aynı zamanda Enterotoksijenik Escherichia coli’den (ETEC) ısıya duyarlı enterotoksin üretimini de azaltmayı başarmıştır ; bu, toksinin maya tarafından uzaklaştırılması ve buna karşılık gelen eltB geninin ekspresyonundaki azalmayla ilişkilidir ( 45 ). Aynı analiz serisinde maya aynı zamanda mannoz bağlantılı bir şekilde aglütinasyon yoluyla ETEC ile doğrudan etkileşime girmiştir.

Son olarak, S. cerevisiae bazlı probiyotik, farelerde Gardnerella vajinalis tarafından üretilen bakteriyel vajinozun tedavisinde faydalar göstermiştir ( 46 ). Bu durumda önerilen etki mekanizmaları arasında vajinal dokulara yapışmaya doğrudan müdahale, sialidaz aktivitesinin inhibisyonu ve vajinal epitelyal eksfoliasyonun azaltılması yer alır.

3.5. Antioksidan etkisi

S. cerevisiae ve türevlerinin aktivitesi, hücreleri oksidatif strese karşı koruyan doğal antioksidanlar olarak potansiyellerini araştırmak için değerlendirilmiştir. Muhtemelen farklı faktörlerin birleşik etkisinin bir sonucu olmasına rağmen, hücre duvarı β-glukanları ve mannanların, mayaların antioksidan kapasitesinde ana aktörler olduğu düşünülmektedir. Literatürde geniş çapta incelendiği gibi, bu bileşikler glutatyon peroksidaz (GPx), katalaz veya süperoksit dismutaz (SOD) gibi antioksidan enzimlerin aktivitesini iyileştirerek vücudun antioksidan durumunu artırabilir ( 17 ). Güçlü bir oksidatif stres indükleyicisi olan deoksinivalenol tarafından hasar gören domuz jejunum epitel hücre çizgileri ile yapılan deneyler umut verici sonuçlar bildirdi. Maya hücre duvarlarından mannan ve β-glukanın birleşimi, malondialdehit (MDA) ve reaktif oksijen türlerinin (ROS) üretimini aşağı doğru düzenlerken, glutatyon üretimini yukarı doğru düzenleyebildi ( 47 ). S. cerevisiae hücre duvarı ile desteklenen sütten kesilmiş domuz yavrularıyla yapılan in vivo çalışmalar da serum MDA’sında azalma ve GPx, katalaz ve SOD enzimlerinin aktivitesinde artışla sonuçlandı ( 48 ). Mikotoksinlere maruz bırakılan piliçlere maya β-glukanlarının eklenmesi, antioksidan enzimlerin serum düzeylerini iyileştirmiş ve lipid peroksidasyonunu da azaltmıştır ( 49 ). Ayrıca, farelerde yapılan in vitro ve in vivo deneylerde gösterildiği gibi, selenyumun doğal olarak iyi antioksidan kapasitelerinin sinerjik etki nedeniyle maya ile zenginleştirilmesiyle iyileştirildiği görülmektedir ( 50 ).

3.6. Diğer etkiler

3.6.1. Cilt sağlığı

Bazen “cilt solunum faktörü” olarak bilinen Saccharomyces cerevisiae özütü, insanlar tarafından yanıkların, yaraların ve hemoroitlerin tedavisinde büyük ölçüde kullanılmıştır ( 51 ). İnsan ve hayvan modelleriyle yapılan çalışmalar, iyileşme aşamalarını hızlandırdığını göstermektedir: iltihaplanma, anjiyogenez, granülasyon dokusu ve epitelyal göç ( 52 – 55 ). Ekstraktın aktif fraksiyonu, bakır, çinko süperoksit-dismutaz ubikuitin, glukoz-lipit regüle protein ve asil-CoA bağlayıcı proteinden oluşan 6 ila 17 kD arası peptitlerin bir karışımı olarak tanımlanmıştır ( 51 , 52 ). Gruenstein ve ark. ( 56 ), ekstrakt ve yara iyileşmesinde rol oynayan mekanizmaları incelemek için insan monositinden türetilmiş bir hücre dizisi olan THP-1’i kullandı. Bu hücreler, monosit fonksiyonlarını ve mekanizmalarını incelemek için yaygın olarak kullanılır; monositler, yara bölgesine ulaşan ilk bağışıklık hücrelerinden biridir. Görünüşe göre maya türevi fosfolipaz-C’yi aktive eder ve bu da sitoplazmik Ca2 ⁺ artışıyla sonuçlanır . Bu da doku onarımı için c-fos gibi erken genlerin transkripsiyonunu başlatır. β-glukanlar, yara iyileşmesi üzerinde etkiye sahip olabilen, makrofajların yara bölgesine taşınmasını kolaylaştıran, doku granülasyonunu ve yeniden epitelizasyonunu uyaran ve kollajen birikimini iyileştiren maya hücre duvarının diğer bileşenleridir ( 57 ).

S. cerevisiae’nin topikal uygulamasının, yanık yaralarının iyileşmesini iyileştirdiği ve kollajen hidrojel iskelesinin etkisini arttırdığı, sıçanlarda yara bölgesinin epitelizasyonunu ve biyomekanik performansını arttırdığı ve skar boyutunu azalttığı gösterilmiştir ( 58 ). Çipura ve alabalıklarla yapılan çalışmalar, S. cerevisiae ile yem takviyesinin cilt sağlığını ve yaraların iyileşmesini iyileştirdiğini gösterdi ( 59 , 60 ).

S. cerevisiae’nin yara iyileştirici etkisinin ve antioksidan özelliklerinin kanıtı, mayayı dermo-kozmetik formülasyonlarda potansiyel bir biyoteknolojik hammadde olarak hedeflemiştir. S. cerevisiae ekstraktı veya türevlerini içeren dermatolojik formülasyonlar, hayvan ve insan modellerinde cilt nemi ve pürüzlülüğü üzerinde olumlu etkiler gösterdi ( 15 , 57 , 61 ); hem in vitro hem de insanlarda UV ışınlamasına karşı koruma ( 62 , 63 ) ve insanlarda kronik kaşıntıda kaşıntıyı hafifletme ( 64 , 65 ).

Saccharomyces cerevisiae ayrıca deneysel biyolojide deri hücresi modeli olarak da kullanılmıştır. Son olarak, bu maya, proinflamatuar veya antiinflamatuar etki göstererek sedef hastalığı veya atopik dermatit gibi farklı cilt hastalıklarıyla ilişkilendirilmiştir, ancak kesin mekanizma henüz belirlenmemiştir ( 66 ).

3.6.2. Ruh hali modülatörü

Probiyotik alımı, hipotalamik-hipofiz-adrenal eksen ve bağırsak-beyin ekseni yoluyla anksiyete benzeri davranışların azalmasıyla ilişkilendirilmiştir ( 67 ). Gürültü stresine maruz kalan sıçanlara Bifidobacterium lactis , Lactobacillus acidophilus ve Lactobacillus fermentum karışımının eklenmesi, anksiyete ile ilişkili davranışları ve ayrıca serum kortikosteronunu azalttı ( 68 ). Saccharomyces sp. LPS’ye maruz kalan sıçanlarda, muhtemelen bağırsak mikrobiyotasının ve hipotalamus-hipofiz-adrenal ekseninin modülasyonu yoluyla anksiyete benzeri davranışları azalttığı da kanıtlanmıştır ( 69 ). Bu önceki çalışmada, maya takviyesi serum kortizol ve kortikosteron seviyelerinin önemli ölçüde azalmasına yol açmıştır. Takviye, LPS ile tehdit edilen sıçanlarda serotonin ve beyinden türetilen nörotrofik faktörün (stres sırasında aşağı regüle edilen) serum seviyelerindeki azalmayı, takviye edilmeyen ve yüklenmeyenlerle karşılaştırıldığında önledi; ancak fark anlamlı değildi. Sağlıklı tıp öğrencileri, 30 günlük Saccharomyces sp. takviyesi sonrasında stresli bir olayla karşılaştıklarında tükürük serotonin konsantrasyonunda azalma gösterdi , ancak anksiyete, depresyon veya yeme tutumları ile bir ilişki bulunamadı ( 70 ). Depresyon davranışı sergileyen hemiplejik spastik serebral palsili sıçanların, Saccharomyces sp. tedavi uygulandı. Bu maya bağırsak mikrobiyota çeşitliliğini arttırdı ve inflamasyon seviyesini ve hipotalamik-hipofiz-adrenal eksen aktivitesini azalttı ( 71 ). Sağlıklı insan gönüllülerle yapılan bir çalışmada, S. cerevisiae maya hidrolizatını tüketen denekler, stres ve kaygıyı değerlendiren anketlerde daha iyi notlar gösterdi; bu, bu türevin davranışı modüle etmede etkili olabileceğini düşündürüyor ( 72 ).

4. Köpek ve kedilerde Saccharomyces

Her ne kadar sayı artsa da, maya veya maya yan ürünlerinin köpek ve kedilerdeki etkisini inceleyen sınırlı sayıda yayın bulunmaktadır. Bu, maya veya maya yan ürünlerinin kullanımına ilişkin çok sayıda yayının bulunduğu hayvancılıkla çelişmektedir. Bununla birlikte, evcil hayvan sağlığını iyileştiren fonksiyonel bileşenlere yönelik giderek artan bir talep vardır ve maya bu tür faydalar sağlayabilir.

Bilimsel literatürde bağırsak mikrobiyotasının modülasyonu ( Bifidobacterium veya Lactobacillus’ta potansiyel artışlarla birlikte ), bağışıklık fonksiyonunun güçlendirilmesi, potansiyel olarak E. coli gibi patojenik mikroorganizmalar , obezite ile ilişkili kan parametrelerinin iyileştirilmesi ve antioksidan durumunda olası iyileşme vb. Aşağıdaki bölümlerde, maya veya türevlerinin evcil hayvan mamalarında fonksiyonel bileşenler olarak kullanılmasının potansiyel faydalarına ilişkin en yeni kanıtlardan bazılarını gözden geçireceğiz. Köpek ve kedilerde canlı maya S. cerevisiae ve yan ürünleri ile yapılan çalışmaların ana çıktıları sırasıyla Tablo 2 ve 3’te gösterilmektedir .

4.1. Bağırsak mikrobiyotasının modülasyonu ve arka bağırsak fermantasyonu

Köpeklerin diyetine maya yan ürünlerinin eklenmesi bağırsaktaki bakteri popülasyonunda değişikliklere neden olur. SCFP takviyesi, Firmicutes ve/veya Actinobacteria filumlarının göreceli bolluğunda artışa ve Fusobakterilerin azalmasına neden olmuştur ( 79 , 81 ). Buna göre, bir köpek diyetinde birincil protein kaynağı olarak kurutulmuş mayanın kullanılması, Firmicutes phylum’a ait çeşitli cinslerin göreceli bolluğunun daha yüksek olmasıyla sonuçlandı ( 105 ). Köpeklerin bağırsak mikrobiyal ekosistemini simüle eden bir in vivo çalışmada, YCW eklenmesiyle Fusobacteria’da bir azalma ve Bacteroidetes’te bir artış da rapor edilmiştir ( 85 ).

Cins düzeyinde Bifidobacterium , canlı maya, SCFP, maya hidrolizatı veya MOS ilavesiyle arttı ( 5 , 81 , 82 , 88 , 94 ). Prevotella’nın göreceli bolluğu artarken, Fusobacterium daha yüksek dozlarda SCFP takviyesiyle azaldı ( 81 ). Santos ve diğerleri. ( 79 ) ayrıca SCFP’nin dahil edilmesiyle Fusobacterium ve Allobaculum’da azalmanın yanı sıra Clostridium’da artış gözlemledi ; aynı çalışmada, diyetteki %0,6 SCFP düzeyi, Prevotella’nın azalmasına ve Collinsella cinsinin artmasına neden olmuştur . Maya ürünlerinin kullanımıyla faydalı olduğu düşünülen ve SCFA üretimi ile ilişkili olan Bacteroides , Faecalibacterium , Coprococcus ve Phascolarctobacterium cinslerindeki artışlar rapor edilmiştir ( 75 ). Fekal Lactobacillus, MOS ile takviye edilen köpeklerde daha yüksek olma eğilimindeydi ve toplam aeroblar daha düşük olma eğilimindeyken, hem FOS hem de MOS ile takviye, kontrole kıyasla daha düşük toplam anaerob konsantrasyonu eğilimiyle sonuçlandı ( 95 ), ancak bunda Bifidobacterium üzerinde herhangi bir etki belirtilmedi. dava.

Lactobacillus ve Bifidobacterium’daki artışlar muhtemelen laktik asit ve kısa zincirli yağ asitlerinin (SCFA) artmasına yol açacaktır; bu, bazı yazarlar tarafından, maya türevlerinin köpek diyetlerine dahil edilmesinden sonra dışkı amonyakının azalmasıyla birlikte gözlemlenen düşük dışkı pH’ının arkasındaki neden olabilir. ( 27 , 84 ). Bastos ve ark. ( 5 ), canlı maya ile desteklenmiş köpeklerde ani bir diyet değişikliği sonrasında kontrol köpeklerine kıyasla daha düşük dışkı amonyak düzeyleri gözlemledi. Bununla birlikte, diğer yazarlar dışkı pH’sının daha yüksek olduğunu ( 82 , 90 , 95 ) veya hiçbir değişiklik olmadığını ( 24 , 74 , 81 , 86 ) bildirdikleri için bu bulgular tutarlı olmamıştır .

Kısa zincirli yağ asitleri kolonositler tarafından hızlı bir şekilde emilir, bu nedenle bunların in vivo seviyelerinin belirlenmesi zor olabilir, belki de bildirilen değişken sonuçlara katkıda bulunabilir. Maya veya maya yan ürünleri kullanıldığında SCFA’nın dışkıda değişmeyen konsantrasyonları rapor edilmiştir ( 24 , 74 , 81 , 95 , 97 ). Bununla birlikte, maya ürünleri kullanıldığında izovaleratta azalmalar ve/veya propiyonat, bütirat, asetat ve toplam SCFA’da artışlar farklı yazarlar tarafından rapor edilmiştir ( 5 , 75 , 81 , 95 ). Van den Abbeele ve ark. ( 85 ) ayrıca köpek bağırsağını simüle eden in vitro deneylerinde YCW eklerken asetat, bütirat ve propiyonat düzeylerinde artışlar gözlemledi . Ayrıca, maya ürünleriyle desteklenen köpeklerde dışkı fenol ve/veya toplam fenol + indol konsantrasyonu daha düşüktü ( 5 , 75 , 81 , 95 ). Canlı maya alan köpeklerde toplam dışkı biyojenik aminleri önemli ölçüde azaldı ( 5 ) ( 5 ). Bu sonuçlar, maya ve maya yan ürünlerinin köpeklerin bağırsak işlevselliği üzerindeki olası yararlı etkilerini gösterebilir.

Kedilerde maya hücre duvarı takviyesi ayrıca dışkıda Bifidobacterium ve Lactobacillus’un artmasına ve Clostridium perfringens ( C. perfringens ), E. coli , Hafnia alvei ve Shigella spp.’nin azalmasına yol açtı . ( 112 ). SCFP’nin kedilerin diyetine dahil edilmesi C. perfringens bolluğunu azalttı, ancak Bifidobacterium , Lactobacillus veya E. coli için herhangi bir değişiklik gözlemlenmedi ( 107 ). S. cerevisiae’yi içeren probiyotik suşlarının mikrokapsülasyonuyla 20 gün boyunca yapılan takviye, dışkıda Lactobacillus sayısında artışa neden oldu, ancak mayanın etkisi bu çalışmada izole edilemiyor ( 113 ). Aquino ve diğerleri. ( 110 ), kedilerde ıslak diyetin %0,6’ya kadar maya ekstraktı ile ikame edilmesi durumunda laktik asit bakteri sayılarında veya clostridium-redüktör sayısında bir fark bulamadı.

SCFP veya maya ekstraktı eklendiğinde kedilerin dışkı pH’ında hiçbir fark yoktu ( 107 , 109 ). Matheus ve ark. ( 107 ), SCFP’siz bir kontrol diyetini iki farklı katılım düzeyiyle (diyetin %0,3 ve %0,6’sı) karşılaştırdı ve tedaviler arasında dışkı pH’ı, amonyak veya SCFA açısından farklılıklar bulamadı (0,3’ten daha düşük olan izovalerik asit hariç). % SCFP dahil grup), Bununla birlikte, SCFP ile desteklenmiş kedilerde kontrol kedileriyle karşılaştırıldığında daha yüksek dışkı laktik asit konsantrasyonu rapor ettiler. Öte yandan, YCW diyete %0,2, 0,4 veya 0,6 oranında yeme dahil edildiğinde laktik asit değişmedi ve propiyonat, izovalerat, asetat, izobütirat, toplam SCFA ve toplam BCFA değişmedi ( 112 ). Bu son yazarlar ayrıca kadaverin, histamin, putresin ve toplam biyojenik aminlerin dışkı konsantrasyonlarının YCW’nin dahil edilmesiyle doğrusal olarak arttığını bulmuşlardır. Toplu olarak, bu çalışmalar maya veya maya türevlerine yönelik tutarlı yanıtların eksikliğini ortaya koyuyor; bu da türün spesifik etkisini önerebilir, ancak bu da ek değerlendirmeler gerektirecektir.

4.2. İmmünomodülatör özellikler

Bağışıklık kesinlikle fonksiyonel bileşenler için bir ilgi alanıdır ve en azından köpeklerde maya alımından olumlu yönde etkilenebilir. Köpeklere tek başına veya FOS ile kombinasyon halinde YCW takviyesi, ileal ve fekal IgA’nın artmasına neden oldu ( 86 , 90 , 95 ), bu da mukozal bağışıklığın arttığını gösterir. Bu yazarlardan bazıları ayrıca diyetin %0,45-0,5’ine YCW dahil edildiğinde serum IgA’da kontrole kıyasla yaklaşık %20 artış buldu. Lin ve diğerleri. ( 81 ), diğer taraftan, kontrole kıyasla SCFP takviyesi yapıldığında serum IgA, IgE, IgG ve IgM’de farklılık bulamadı, ancak daha yüksek SCFP dozajları, daha yüksek IgE konsantrasyonlarına yol açtı. Bununla birlikte, bu son yazarlar, SCFP ile desteklenmiş köpeklerin, B hücreleri ve yüzey majör doku uyumluluk kompleksi sınıf II’yi eksprese eden monositler dahil olmak üzere, antijen sunan hücre popülasyonunun arttığını bulmuşlardır. Bir hipotez, bağışıklık kapasitesi arttığında daha az bağışıklık hücresine ihtiyaç duyulması olabilir. Üstelik aynı çalışmada, SCFP ile desteklenmiş köpeklerden elde edilen hücreler, kontrol köpekleriyle karşılaştırıldığında, geçiş ücreti benzeri reseptör (TLR) agonistleri ile uyarıldığında daha düşük bir TNF-a salgılamasına sahipti; bu, SCFP’nin anti-inflamatuar bir etkisi olduğunu düşündürmektedir. Buna göre, Theodoro ve arkadaşlarının çalışmasında YCW alan köpeklerde daha düşük pro-inflamatuar interlökin 6 (IL-6) ve TNF-a’nın yanı sıra daha yüksek kan monosit fagositik indeksi gösterilmiştir. ( 87 ). Bu artan fagositik indeks SCFP’nin dahil edilmesiyle de gözlemlendi ( 79 ), ancak diğer yazarlar maya hidrolizat takviyesiyle herhangi bir değişiklik bildirmedi ( 82 ). Mayadan türetilmiş β-glukanın yutulması ayrıca obez köpeklerde daha düşük TNF-a seviyelerine ( 98 ) ve ayrıca daha düşük serum IL-6 konsantrasyonlarına, anti-inflamatuar IL-10 artışına, haptoglobin azalmasına (inflamatuar durum belirteci) neden oldu. ) ve bağırsak geçirgenliğini azaltma eğilimindeydi ( 97 , 101 ).

Pawar ve ark. ( 92 ), MOS ile desteklenmiş köpeklerde hücre aracılı bağışıklık tepkisinin, CD4+ lenfosit popülasyonunun ve CD4+:CD8+ oranının arttığını buldu. Buna karşılık Kroll ve ark. ( 91 ), yetişkin veya yaşlı köpeklere mannoproteinler açısından zengin ikinci nesil MOS takviyesi yaparken bu hücre topluluklarında değişiklik gözlemlemedi.

Stresle mücadeleyi içeren köpeklerle yapılan çalışmalar, bağışıklık sisteminin modülasyonuyla ilgili bazı faydalar da önermektedir. SCFP ile takviye edilen ve egzersiz ve taşıma stresiyle karşı karşıya kalan köpeklerde serum TNF-α’da artış, IgE ve IgG’de azalma görüldü, ancak bu hayvanların canlılığı daha yüksekti ( 80 ). Taşıma stresi sorununu içeren başka bir çalışmada, SCFP ilavesi, iki önemli inflamatuar aracı olan siklooksijenaz-2 ve miyeloperoksidaz mRNA ekspresyonunun stabil veya azalmasına neden oldu. Bu bulgular, strese karşı doğuştan gelen bağışıklık hücresi aktivasyonunun baskılanması yoluyla olumlu bir etki olduğunu göstermektedir.

S. cerevisiae’den türetilen β-glukanların takviyesi aynı zamanda aşılamaya karşı humoral immün tepkisini de etkileyerek IgA ve IgM tepkilerini etkilemiştir ( 104 ), oysa Traughber ve ark. ( 99 ) herhangi bir etki gözlemlemedi.

Mayaların bağışıklık sistemindeki modülatör etkisi özellikle bazı inflamatuar hastalıkların tedavisinde önemlidir; Aslında β-glukan, İnflamatuar Bağırsak Hastalığından (IBD) etkilenen köpeklerin tedavisinde levamizolden üstündü ( 101 ) ve köpek atopisi ve osteoartrit belirtileri olan köpeklerin tedavisinde umut verici sonuçlar elde etti ( 102 , 103 ).

Maya takviyesine bağlı hematolojik değişiklikler, diğer parametrelere benzer şekilde, çalışmalar arasında büyük farklılıklar göstermektedir. Bazı çalışmalar, canlı maya ile beslenen köpeklerde ortalama korpüsküler hacim ve ortalama korpüsküler hemoglobin konsantrasyonunda referans aralıkları dahilinde bir artış olduğunu ve beyaz kan hücreleri (WBC) sayıları üzerinde herhangi bir etki olmadığını bulmuştur ( 74 ). Diğerleri, SCFP veya YCW bileşenleri verilen köpeklerde WBC, monosit ve eozinofil sayılarında bir azalma olduğunu belirtti ( 81 , 90 ). Bu son yazarlar lenfosit sayılarında farklılık bulmasa da, diğerleri köpeklere maya türevlerini takviye ederken bir artış ( 95 ) ve bir azalma ( 78 , 94 ) buldular.

Köpeklerde immün modülasyonu değerlendiren çalışma sayısı sınırlı olmasına rağmen kedilere ilişkin bilgiler daha da azdır. Matheus ve ark. ( 107 ), CD4+ veya CD8+ lenfositleri, CD4+/CD8+ oranını veya fagositoz indeksini ve bağışıklık tepkisinde yer alan ve yine değişmeyen diğer parametreleri karşılaştırırken SCFP ile desteklenmiş kedilerde herhangi bir fark bildirmedi. Kedilerin diyetine maya özütü %10’a kadar eklendiğinde hematolojik değişiklikler de gözlenmedi ( 108 ).

4.3. Patojenlerin inhibisyonu ve gastrointestinal bozuklukların tedavisi

Daha önce tartışıldığı gibi, maya ve türevlerinin takviyesi bağırsak mikrobiyotasını modüle ederek olası faydalar sağlayabilir. Bu alt bölümde, mide-bağırsak kanalında da yaşayan potansiyel patojen mikroorganizmalardaki değişiklikler ve mayanın bazı mide-bağırsak bozukluklarının tedavisinde sahip olabileceği rol ele alınacaktır.

Her ne kadar E. coli bazen bağırsakta bağışıklık sisteminin uyarılması veya K vitamini üretimi gibi olumlu bir etkiye sahip olsa da, çoğalması çoğunlukla olumsuz bir etkiyle ilişkilendirilir. Bu bağlamda, canlı maya, otolize YCW ve S. cerevisiae’den MOS takviyesi, daha düşük E. coli sayılarıyla sonuçlanmıştır ( 5 , 74 , 90 , 94 ), ancak diğer bazı yazarlar MOS eklenmesiyle farklılıklar bulmamıştır. FOS veya her ikisinin kombinasyonu ( 95 ). Köpek bağırsağını simüle eden bir in vitro deneyde bile YCW eklenmesi, E. coli’yi de içeren Enterobacteriaceae familyasının varlığını azaltmıştır ( 85 ). Maya tarafından modüle edilebilecek diğer bir potansiyel zararlı bakteri ise C. perfringens’tir . Bazı yazarlar MOS takviyesiyle farklılık bulmasa da ( 95 ), diğer çalışmalar maya ekstraktı takviyesiyle C. perfringens sayısının daha yüksek olduğunu ancak ikisine de ishalin eşlik etmediğini bildirmiştir ( 86 , 90 ). Ancak Oba ve ark. ( 76 ) , kontrol köpeklerinde C. perfringens bolluğunun arttığını ve SCFP ile beslenen köpeklerde 21 gün boyunca stabil kaldığını gözlemledi . Benzer şekilde, YCW ile beslenen köpeklerde Clostridium celerecrescens ve Clostridium saccharolyticum gibi diğer Clostridium türlerinde de azalmalar gözlemlendi ( 88 , 89 ). Bastos ve ark. ( 5 ), canlı maya takviyesi alan köpeklerle karşılaştırıldığında kontrol köpeklerinin virülans faktörleri, antibiyotik direnci ve ozmotik stres ile ilgili genlerde artış gösterdiğini bildirdi.

S. boulardii’nin gastrointestinal bozuklukları olan köpeklerde kullanımı da umut verici sonuçlarla incelenmiştir. Bir yayın, bu mayanın, linkomisinin neden olduğu ishali olan köpeklerde probiyotik olarak kullanımına odaklandı ( 114 ). Yirmi dört köpeğe kas içinden lincomycin (150 mg/kg VA/gün) verildi ve üç grup oluşturuldu ( n  = 8): (I) S. boulardii yok , (II) S. boulardii (10 gün boyunca ağızdan 1000 mg/gün) günler) lincomycin kaynaklı ishal başlangıcından sonra ve (III) S. boulardii (10 gün boyunca ağızdan 1000 mg/gün) lincomycin ile birlikte. Sonuçlar, grup I ve II’de ishal olduğunu ve dışkıda SCFA konsantrasyonlarının daha düşük olduğunu, ancak grup III’te olmadığını ve bu gastrointestinal değişimin süresinin grup II’de kontrole kıyasla daha kısa olduğunu gösterdi. Başka bir yayında kronik enteropatili (CE) köpeklerde S. boulardii kullanılmıştır ( 115 ). Dört sağlıklı köpek ve CE’li 20 köpek kullanıldı ve S. boulardii, her 12 saatte bir kapsüller halinde oral olarak 1 x ¹⁰⁹  CFU/kg BW dozunda uygulandı . Sağlıklı köpeklerde S. boulardii’nin 10 gün süreyle uygulanması 5 günde kararlı duruma ulaştı ve uygulamadan 4 gün sonra hiçbir yan etki olmaksızın tamamen elimine edildi. CE’li köpeklere 60 gün boyunca plasebo veya S. boulardii verildi : Maya, kontrol köpeklerine göre klinik aktivite indeksini, dışkı sıklığını, tutarlılığı ve vücut kondisyon puanını önemli ölçüde iyileştirdi.

Son olarak, maya hücre duvarı bağırsak sağlığının iyileştirilmesinde de olumlu bir etkiye sahip olabilir. MOS ile beslenen ve deneysel olarak farklı enteropatojenik E. coli türleri ile enfekte edilen köpekler, kontrollere göre daha hızlı iyileşti; bu da hayvanların savunma sisteminde bir iyileşme olduğunu gösteriyor ( 93 ). Öte yandan, mayadan türetilen β-glukan, IBD’den etkilenen köpeklerin tedavisinde levamizole göre daha üstündü ve en az 6 ay içinde nüksetmeden hızlı bir iyileşme sağladı ( 101 ).

4.4. Obezite yönetimi

Maya türevi β-glukanla beslenen obez köpeklerin plazma bazal glisemik değerleri, serum kolesterolü ve trigliserit düzeyleri daha düşük olduğundan, β-glukan gibi maya bileşenleri obezitenin önlenmesinde ve tedavisinde rol oynayabilir ( 98 ). SC’den MOS ( 92 ) ve β-glukanlar ( 97 , 98 ) ile desteklenmiş köpeklerde serum toplam ve LDL kolesterol konsantrasyonunda azalma da rapor edilmiştir .

Ancak mayanın kilo üzerindeki potansiyel etkisi net değildir. Birçok çalışma, köpeklerde yem alımı veya vücut ağırlığı (BW) üzerinde herhangi bir etki olmadığını bildirmiştir ( 24 , 73 , 81 , 86 , 90 , 97 , 105 ). Ancak Stercova ve ark. ( 74 ), kapsüllenmiş canlı maya SC ile beslenen köpeklerin, kontrollere kıyasla BW’de daha yüksek bir artış gösterdiğini ancak farkın çok sınırlı olduğunu gözlemledi. Mayasız diyetlerle karşılaştırıldığında maya ürünleri içeren diyetlerin alım oranında artış olduğu da rapor edilmiştir, ancak bunlara kuru madde alımında veya vücut ağırlığındaki artışta farklılıklar eşlik etmemektedir ( 83 , 84 ).

Son olarak, hipertiroidili köpekleri kapsayan bir çalışma, hipotiroidili köpeklerde mayanın B1 vitamini kaynağı olarak kullanımının bırakılmasının iştah kaybı ve anoreksi ile sonuçlandığını gösterdi ( 106 ).

4.5. Sindirim üzerindeki etkiler

Mayanın sindirim fonksiyonu ve besinlerin sindirilebilirliği üzerindeki potansiyel etkisi ile ilgili olarak literatürdeki sonuçlar değişken ve bazen çelişkilidir, ancak en yaygın bulgular CP ATTD’de azalmalar ve bazen de lif ATTD’de artışlardır.

Canlı maya takviyesinin DM, kül, ham lif (CF), CP ve yağ ATTD ( 5 ) üzerinde anlamlı bir etkisi yoktu ; yalnızca sindirilmeyen liflerin ATTD’si takviye alan köpeklerde daha yüksekti ( 74 ). Santos ve diğerleri. ( 79 ) ayrıca SCFP eklendiğinde ham lifin ATTD’sinin arttığını, ancak CP’nin, nitrojen içermeyen ekstraktın ve metabolize edilebilir enerjinin ATTD’sinin azaldığını buldu.

Öte yandan Middelbos ve ark. ( 90 ) diyete farklı dozlarda YCW eklenmesini denemiş (diyetin %0 ila 0,65’i, çoğunlukla MOS) ve kontrole kıyasla DM, organik madde (OM), CP ve brüt enerji (GE) ileal sindirilebilirliğinde artışlar bildirmiştir. hayvanlarda ancak DM ve CP ATTD’de azalır. Benzer şekilde, diyete %1,4 oranında eklenen YCW, DM, OM, CP, yağ ve GE’nin ATTD’sinin azalmasıyla sonuçlandı ( 89 ) ve diyetin %5’i kadar MOS, DM, CP ve nitrojen içermeyen ekstraktların ATTD’sini azalttı ( 27 ) . Maya ekstraktı veya kurutulmuş maya eklenmesi de farklı makro besinlerin ATTD’sini düşürdü ( 84 , 105 ). Protein atılımı, artan fermantasyona bağlı olarak artan bakteriyel büyüme ve atılımdan, CP sindirilebilirliğinin hafife alınmasından ve dolayısıyla OM ve DM sindirilebilirliğinin azalmasından kaynaklanabilir. Bununla birlikte, çeşitli maya ürünleri (MOS, β-glukanlar, SCFP ve Brewer mayasından SC) ile yapılan diğer çalışmalar, kontrol diyetiyle karşılaştırıldığında ne ileal ne de görünen toplam kanal besin sindirilebilirliği açısından önemli farklılıklar bulamadı ( 24 , 75 , 81) . , 83 , 92 , 94 – 96 ).

Köpeklere SCFP, YCW veya MOS ekleyen bazı çalışmalarda dışkı skoru kontrol gruplarıyla karşılaştırıldığında daha yüksekti (ıslak dışkı), ancak değerler ideal skor aralığında kaldı ( 81 , 89 ). Martins ve ark. ( 83 ), diyete %30 oranında diyet maya eklenmesinin ishal ve yumuşak dışkıyla sonuçlandığını ancak dışkı kıvamında değişiklik olmadan %15’e kadar eklemenin uygun olduğunu gözlemledi. Bununla birlikte, 7 x ¹⁰¹⁰ CFU/kg yemde olduğu gibi canlı bir SC mayanın dahil edilmesi,  değişikliklerin büyüklüğünün biyolojik açıdan geçerliliği şüpheli olmasına rağmen, önemli ölçüde daha yüksek dışkı kuru maddesi ile sonuçlandı ( 73 ). Bununla birlikte, bu bölümde adı geçen diğer çalışmaların çoğu, Kaelle ve ark.’nda maya ekstraktının %12 oranında dahil edilmesi haricinde, genel olarak diyetin %5’ine kadar maya ürünlerinin diyete dahil edilmesiyle dışkı skorunda herhangi bir fark bulamadı. . ( 84 ).

Kedilerde sindirilebilirlik açısından, diyete %10’a kadar yem içerisine maya ekstraktı eklendiğinde ( 108 ) veya asitleştirici bir madde olmadan maya ekstraktı eklendiğinde besin ve enerji kullanımında herhangi bir fark yoktu ( 109 ). Matheus ve ark. ( 107 ) ayrıca, SCFP’nin dahil edilmesiyle daha yüksek olan CF ve kül sindirilebilirliği dışında nispeten benzer sonuçlar bulmuşlardır; ancak yazarlar, diyetlerdeki düşük lif konsantrasyonundan dolayı hesaplama hataları olabileceği konusunda uyardıkları için bu sonuçların dikkatli alınmasını önermektedir. Maya hücre duvarı eklenmesi aynı zamanda kedilerde DM ve kül sindirilebilirliğinin artmasına da neden olmuştur ( 112 ).

4.6. Böbrek ve karaciğer sağlığı

Serum üre, kreatinin, alkalin fosfataz (ALP) ve alanin transaminaz (ALT) aracılığıyla değerlendirilen köpeklerin böbrek ve karaciğer fonksiyonları, köpeklerin canlı maya veya maya yan ürünleriyle desteklendiği bazı çalışmalarda değişmemiş gibi görünmektedir ( 74 , 81 ). Bununla birlikte, ALT ve aspartat aminotransferaz (ASP) aktivitesi, 28 günlük takviye sırasında ve sonrasında maya hidrolizatı ile takviye edilen köpeklerde arttı ( 82 ). Aynı çalışma, tedavi sonrası dönemde hidrolizat alan köpeklerde serum üre seviyelerinin arttığını, ancak toplam protein, albümin, glikoz ve ALP’nin önemli ölçüde değişmediğini gösterdi.

4.7. Potansiyel antioksidan özellikler

Bazı olumlu sonuçlar elde edilmesine rağmen, S. cerevisiae’nin köpeklerin oksidatif durumu üzerindeki etkisini değerlendiren çok az çalışma vardır . 500 mg/gün dozunda SCFP takviyesi, egzersiz ve taşıma stresine maruz kalan köpeklerin serumunda tiyoboarbitürik asit reaktif maddesini azalttı ve toplam antioksidan kapasitesini arttırdı; bu, oksidatif hasara karşı gelişmiş bir korumayı gösterebilir ( 80 ). Wilson ve ark. ( 78 ) ayrıca kontrol köpekleriyle karşılaştırıldığında SCFP ile beslenen köpeklerde oksidatif stresle ilişkili genlerin belirteçlerini ve ekspresyonunu ölçtüler ve süperoksit dismutaz enziminin başlangıca göre arttığını ve katalazın mRNA ekspresyonunun daha düşük olduğunu gözlemlediler. Bununla birlikte, aynı yazarların başka bir çalışması SCFP ile beslenen köpeklerin taşıma stresi nedeniyle malondialdehit ve 8-izoprostan seviyelerini arttırdığını gösterdiğinden daha fazla araştırma yapılması gerekmektedir ( 77 ). Son olarak, MOS veya SCFP takviyesi (125, 250 ve 500 mg/gün), takviye edilmeyen grupla karşılaştırıldığında eritrositik antioksidan indeksler üzerinde herhangi bir etki göstermedi ( 81 , 92 ).

4.8. Cilt ve saç

Yazarların bilgisine göre, S. cerevisiae takviyesinin köpeklerin cilt ve tüy sağlığı üzerindeki etkilerini araştıran sadece iki çalışma bulunmaktadır. SCFP ile beslenen köpeklerde sebum konsantrasyonlarında başlangıca göre daha yüksek bir değişim eğilimi gözlemlendi ve bu da yağlı tüy kaplamasına yol açmadı ( 78 ). Bu çalışmada, takviye alan köpeklerde kulak bölgesinde daha yüksek Transepidermal Su Kaybı (TEWL) da ölçülmüştür; bu muhtemelen cilt bütünlüğünün arttığını gösterir. Ancak arka bölgedeki TEWL kontrol köpeklerinde daha yüksekti ancak çalışmanın yazarları bunun örnekleme sırasındaki değişikliklerden kaynaklanabileceği konusunda uyarıyor. Aslında Beloshapka ve ark. ( 88 ), köpeklere YCW verildiğinde kuyruk bölgesindeki deri durumu skorunda veya diğer deri ve tüy skorlarında hiçbir fark bulamadı.

4.9. Lezzet üzerindeki etkisi

Standart diyetleri maya ürünleri içeren diyetlerle karşılaştıran lezzet testleri, muhtemelen gıdanın lezzetini yoğunlaştırabilen glutamik asit ve nükleotidlerin varlığından dolayı ikincisinin tercih edilmesine yol açmıştır ( 75 , 81 , 84 ). Bu sonuçlar, maya veya maya yan ürünlerinin köpekler tarafından iyi kabul edildiğini, dolayısıyla bunların ticari diyetlere dahil edilmesinin reddedilmeye neden olmayacağını ve dolayısıyla gıda alımını ve vücut durumunu olumsuz etkilemeyeceğini göstermektedir.

S. boulardii ile ilgili olarak , bu mayayı içeren evcil hayvan et atıştırmalıklarının üretimi hakkında, üretim sürecini, atıştırmalıkların yaşayabilirliğini ve kabul edilebilirliğini inceleyen ve maya ilavesinin iyi bir kabul gördüğünü gösteren bir yayın bulunmaktadır ( 116 ).

Canlı maya veya türevlerinin kullanımının lezzeti arttırdığı görülen köpeklerin aksine, kedilerde sonuçlar aynı değildir ve maya takviyesiyle daha kötü lezzet gösterme eğilimindedir. Canlı maya, SCFP veya YCW kullanımı değerlendirilirken kontrol grubuyla karşılaştırıldığında yem alımında herhangi bir fark bulunmadı ( 73 , 107 , 112 ).

Öte yandan Lima ve ark. ( 108 ), bir lezzet maddesi olarak maya ekstraktının kullanımını değerlendirdi ve kedilerin %2 içeren maya diyeti yerine kontrol diyetini tercih ettiğini gözlemledi. Lima’ya benzer şekilde Ogoshi ve ark. ( 109 ), maya ekstraktının diyete %1,5 oranında eklenmesinin yem tüketimini azalttığını buldu. Aquino ve diğerleri. ( 111 ), %0,4 oranında YCW içeren ıslak diyetlerin lezzetinin daha düşük olduğunu bildirmiştir. Maya ekstraktının daha az tercih edilmesi, sodyum pirofosfatın eklenmesiyle dengelenmiş gibi görünüyor; bu karışım kontrolden ( 117 ) daha çok tercih edildi. Aşırı umami tadı ve monosodyum glutamat lezzeti azaltabilir ve kedilerin kabul eşiği daha düşük olabilir. Ayrıca işleme, lezzet profilini etkileyebilir, dolayısıyla termal işlemler lezzet arttırıcı etkiyi azaltabilir ve bileşenin kabulünü artırabilir. Ayrıca, kedilerin insanlar için “acı” olan amino asitleri reddetmesi nedeniyle, maya ekstraktının reddedilmesinin yüksek lösin içeriğinden kaynaklandığı da varsayılmaktadır.

5. Son açıklamalar ve geleceğe yönelik perspektifler

Evcil hayvanların insanlaştırılması, evcil hayvan yemi endüstrisinde fonksiyonel bileşenlere olan talebin artmasına yol açtı. Sahipler, evcil hayvan sağlığı ve sağlıklı yaşam konusunda daha fazla endişe duyuyorlar ve köpekleri ve kedileri daha sağlıklı olduğu sürece, daha pahalı olduğu anlamına gelse bile, üstün özelliklere sahip diyetlere yatırım yapmaya istekliler. Prebiyotik, probiyotik veya postbiyotik olarak kullanılma potansiyeli olan maya bazlı ürünlerin geniş yelpazesi, hastalıkların başarılı tedavisiyle daha fazla ilişkili hale geldikçe günümüzde büyük ilgi görmektedir. Temel bilimsel bilgilerin insan ve hayvancılık çalışmalarından elde edildiği gerçeğine dayanarak, bu ürünlerin etki mekanizmasını, dozlarını, güvenliğini ve kullanım kılavuzlarını daha iyi anlamak için evcil hayvan türlerinde daha fazla araştırmaya ihtiyaç duyulmaktadır.

Bağırsak muhtemelen araştırmaların merkezi olmayı sürdürürken, bağışıklık sistemi, cilt, sinir sistemi, ağız boşluğu, böbrek, solunum sistemi ve kilo yönetimi alanı da dahil olmak üzere diğer araştırma alanlarında yeni klinik uygulamalar genişlemeye devam edecek. Biyoteknoloji ve biyoenformatik metodolojilerindeki önemli ve hızlanan ilerlemeler sayesinde yeni araştırmalar, maya ve türevlerinin etki şekline ilişkin mekanik anlayışları daha iyi karakterize edecek ve S. cerevisiae bazlı ürünlerin daha hedef odaklı geliştirilmesine yol açacaktır.

Yazar Katkıları

MM: Metodoloji, Yazma – inceleme ve düzenleme. LC: Metodoloji, Yazma – inceleme ve düzenleme, Denetim. SM-O: Metodoloji, Denetleme, Yazma – inceleme ve düzenleme. AM: Yazma – inceleme ve düzenleme. OC: Yazma – inceleme ve düzenleme. AF: Yazma – inceleme ve düzenleme. AA: Yazma – inceleme ve düzenleme, Finansman sağlama, Metodoloji, Denetleme.

Finansman

Yazar(lar) bu makalenin araştırılması, yazarlığı ve/veya yayınlanması için herhangi bir mali destek alınmadığını beyan ederler.

Çıkar çatışması

Yazarlar, araştırmanın potansiyel çıkar çatışması olarak yorumlanabilecek herhangi bir ticari veya finansal ilişkinin bulunmadığı bir ortamda gerçekleştirildiğini beyan etmektedir.

Yayıncının notu

Bu makalede ifade edilen tüm iddialar yalnızca yazarlara aittir ve bağlı oldukları kuruluşların veya yayıncının, editörlerin ve hakemlerin iddialarını temsil etmemektedir. Bu makalede değerlendirilebilecek herhangi bir ürün veya üreticisi tarafından öne sürülebilecek iddialar, yayıncı tarafından garanti edilmez veya onaylanmaz.

Referanslar